‍JE KOMT NIET UIT EEN RECYCLERSFAMILIE.
‍
‘Ik ben inderdaad niet in het recyclingvak geboren. Wel in een ondernemersfamilie. Mijn vader had vroeger ook een industrieel bedrijf in plastics, dus in mijn jeugd ben ik opgegroeid in die
fabrieken met van die ronkende machines. Helaas ging het bedrijf van mijn vader in 2009 failliet. Dat betekende ook dat ik vanaf niks mijn bedrijf heb moeten opbouwen.’

‍

‍WAAROM DE KEUZE VOOR RECYCLING EN NIET VOOR IETS ANDERS IN DE PLASTICINDUSTRIE?
‍
‘Nou, we staan echt aan de voet van die recycleberg. Men roept het allemaal wel, dat we moeten recyclen, maar nog niet veel doen het echt. Zeker toen ik hiermee begon. Ik was een van de eersten die begonnen met de verwerking van Nederlands. Verpakkingsafval, dus de HDPE en PP van de Nederlandse huishoudens. Als je aan de start van iets staat,weet je ook dat er nog behoorlijke kansenliggen.
Het nadeel is natuurlijk dat er weinig voorbeelden zijn. Er zijn weinig kant-en-klare lijnen enprocessen die je kunt integreren. Er moet dan heel veel uit jezelf komen. We moestennog heel veel zelf engineeren. Er is gewoon nog heel erg veelte bereiken in de recycling. Er is bovendien nog heel veel volume te verwerken,zeker als je niet voor het laaghangend fruit gaat zoals kratjes en bloempotjes,maar voor de iets moeilijkere stromen. Dan zijn er zoveel volumes beschikbaar. Als je dat goed opzet,kun je daadwerkelijk impacthebben, verschil maken en de wereld een stukje schoner maken.’‍

‍

HOE NEEM JE DAN ZO’N STAP OM HET OOK ECHT TE GAAN DOEN?‍

Na mijn studie, ik heb InternationalBusiness als bachelor en Strategic Management als master gedaan, ben ik vanuit een antikraakwoning begonnen met de handel in plastic recyclaten.
Dus de in- en verkoopdaarvan. Mijn eerstemachine kocht ik met het geld dat ik heb verdiendmet die handel. Echt, met de eerste additioneleopbrengst ben ik gestart met de recycling.
Ik moest helemaal op- nieuw beginnenen daar heb ik ook wel heel veel van geleerd. Ik had niks te verliezen. Dus ik dacht, ik ga dit gewoon doen.’

‍

‍DUS JE KOOPT EEN MACHINE, EN DAN?

‘Ik heb in die tijd van alles gedaan.Op een gegeven moment ben ik ook cd’s gaan recyclen. Dan kocht ik in Engeland een vracht cd’s,Die pakte ik uit, want het doosje en de cd waren anderetypes plastic. En zo ben ik gaan recyclen. Voor het terrein waar ik die machine had staan, kreeg ik de vergunning niet rond om verder uit te breiden,maar de terreineigenaar zag mij daar iedere keer weer naartoe gaan.Hij zag wat ik daar deed en had inmiddels vertrouwen inmij. Daarbij vond hij het wel mooi waar ik mee bezigwas, dus hij wilde welinvesteren in mijn eerste lijn, zodra ik een andere locatie had gevonden. En dat lukte. Dus hij leende mij precies wat ik nodighad voor de verwerkingslijn en toen dacht ik datik zo wel kon beginnen. Ik had een hal en ik had een lijn, maar nog steeds geeneuro op de bank en geen perso- neel. Uiteindelijk ben ik naar de gemeentegegaan en heb gevraagd of zij niet enkele mensen ter beschikking haddenmet bijvoorbeeld een afstand tot de arbeidsmarkt, met wie ik dit verder uit konbouwen.’
‍

‍EN DAT IS GELUKT.

‘Ja,want we zijn nu ruim zeven jaar verder en ik heb een mooi bedrijf staan met 30mensen in dienst, drie draaiende lijnen, een extra hal erbij, eigen gronden alle benodigde vergunningen. Totdeze zomer was ik de enige eigenaar.De andere aandeelhouders hebik namelijk in de tussentijd kunnen uitkopen.’‍

‍

MAAR INMIDDELS HEB JE ER EEN NIEUWE PARTNER BIJ BETROKKEN?

‘Sinds 1 juli is LyondellBasell aanboord. Zij hebben mij daar vorig jaar voor benaderd. Het afgelopen jaar ging demarkt heel slecht en toen ben ik actiefmet klanten en leveranciers in gesprekgegaan om te kijken of we konden samenwerken. Uiteindelijk heeft LyondellBasellmij benaderd en zo zaten ze op Sinterklaasdag vorig jaar bij mij. Dat zal ik nooit vergeten. Het voeldegelijk zo goed. We hebben veel gesprekken gevoerd en ik wist eigenlijk meteendat dit voor mij de meest logische partner was. Ik vond het ook best wel een eer om door zo’n bedrijf benaderdte worden. Dat was voor mij wel een bevestiging dat ik dejuiste keuzes heb gemaakt voor mijn bedrijf.’‍

‍

WAT BETEKENT DEZE SAMENWERKING VOOR JOUW BEDRIJF?‍

‘Door deze samenwerking krijgenwij meer volu- mes tot onze beschikking. Omdat ik helemaalgeen geld had toen ik begon, en daardoor ook helemaal geen buffer had,ben ik vrij snel nadat ik de fabriek in 2016 heb opgestart aan de slag gegaan met eenloonwerkformule. Verschillende grote recyclers schakelden mij dus in alsloonwerker. Dat had ik nodig om het bedrijf overeind te krijgen en te hou- den,en deze manier van werken beviel goed. Dus dat businessmodel, dat hebben wedoorgezet en doen we nu nog steeds.LyondellBasell heeft enorm veel loonwerk voor mij. Ze hebbenveel volume en met hun instappen en hun investering kunnen we nog meer groeienen verder uitbreiden.’
‍
WAT WAS DE VERWERKINGSCAPACITEIT VOOR ZIJ ZIJN INGESTAPT.

‍‘We konden tot 18.000 ton per jaarverwerken. Dat willen we fors gaan uitbreiden. Ik hoop dat ik uiteindelijk naar ongeveer het dubbele daarvankan gaan. We willen in ieder geval flink groeien. Moge- lijk dat we ooknog een vierde lijn bijbouwen. Dat past ook in de hallen die we nu hebben.

‍

‍JE ZEI NET AL DAT TOEN JE BEGON, DE LIJNEN NOG NIET IN EEN KANT-EN-KLAAR PAKKET KWAMEN. WAAR KOMEN JOUW LIJNEN DANVANDAAN?‍

‘Delijnen die er staan, heb ik zelf met mijn teamopgezet. Daarvoor hebbenwe natuurlijk voornamelijk bewezen technologie gebruikt, maar die hebben we zelf geïntegreerd in de lijn.Dus het zijn verschil-lende machines van verschillende leveranciers en daaruit hebbenwij succesvol een recyclinglijnopgezet.’‍‍

‍

‍WAT MAAKT JULLIE MANIER VAN WERKEN ANDERS DAN DIE VAN ANDEREN?

‘We hebben echt een extreem duurzaamproces. We hebben een circulair watersysteem, we doen alles metkoud water. We gebruiken nergens hitte. We gebruiken geen Caustic soda(natriumhydroxi- de, red.) of iets dergelijks in het water. De machines worden aangestuurd met groeneenergie van de naastgelegen stortberg. Dus alles wat wij doen, is wel echt extreem groen. We hebben echt een duurzaam en circulairproces. Daarbij verwerkenwij dus ook nog een stroomdie toen wij begonnen in 2017,nog maar weinig bedrijven daadwerkelijk konden verwerken. Dat was welpionieren.’‍‍

‍

‍DAT KLINKT ALSOF HET JULLIE WELALLEMAAL VOOR DE WIND GAAT.

‘Ook wij hebben er op dit moment wellast van dat nieuwe grondstoffen tegen zeer lage prijzen op de markt worden gezet. Daar hebbenvolgens mij alle recyclers het moeilijk mee. Het is ook niet logisch, want aangrondstoffen krijgen we een tekort, dus we moeten wel recyclen. Ook met het oogop de toekomst van deze wereld. Maar wat kunnen wij doen als recyclers? Er moetwat mij betreft een kunststoftaks komen op die virgingrondstoffen. Die prijzen moeten omhoog en recy- claat moet steeds aantrekkelijker worden. We moe- tenmensen nu eigenlijk dwingen om recyclaat in te zetten. Het isecht bizar, dat recyclers het moeilijk hebben en dat virgin grondstoffen zogoedkoop gedumpt worden.’‍

‍

WAT DOEN JULLIE DAN OM HET HOOFD BOVEN WATER TE HOUDEN?

‘Ik ben dat loonwerk gaan doen omminder risico te lopen. Op het moment dat de prijzen zo laag zijn, dan zijn mijn leveranciers, dus mijn klan- ten, ook niet blij.Het enige dat ik dan kan doen isschaalvoordelen proberen te genereren. Het is heel moeilijk om als recyclernu een gezonde bedrijfsvoering te hebben. Ik ben bang dat dit prijsniveau nog wel even aanhoudt, maar ik ben zelfaltijd heel positief en ik houd altijd vol. Ik zet altijd door en Ik weet dat LyondellBasell dat ook zal doen. Dus wij gaan gewoon door. Als we het nukunnen redden, dan redden we het in de toekomst zeker. We hebben moeilijkejaren gehad en dan kan hetin de toekomst alleen maar makkelijker worden. Maar het is wel een kwestie van delangste adem geweest en op dit moment nog steeds. Maar we gaan het redden!’‍

‍

IS HET DOORZETTEN OF VECHTEN TEGEN DE BIERKAAI?‍

‘Mijn oud-werkgever heeft wel eensgezegd: je hebt een klein gebrekaan realiteitszin. Maar ja,daarom kan ik dit ook. Daarom staat er nu een bedrijf. Je moet een paar slimmestrategische beslissingen nemen, zoals dat loonwerk. Anders denk ik niet dat ikhet had gered. Maar door die keuze kon ik hele fijne klanten aan me binden,waardoor ik snel kon groeien. Ik heb twee bedrij- ven opgericht. Stiphout Plasticsvoor de recycling en parallel daaraan Tusti. Dat was een samenwer-king van mij en de TU Eindhoven. Dus TU en STIvan Stiphout. Daarmee haalde ik de ontbrekende kennis in huis die ik zelf niet had. Dus de materiaal-kennis en de scheikundige kennis.We hebben een aantal jaren onderzoek gedaanen enkele patenten aangevraagd. Uiteindelijk wilde ik wel heel graag de industriele kant op en mijn lijn verder opbouwen. Toen hebik de aandelen overgekocht van de TU, net nadat ik een grote Europese subsidiehad gewonnen. Af en toe moet je een beetje gelukhebben, en op hetgoede moment doorpakken.’‍

‍

LYONDELLBASELL IS EEN BEKENDE IN DE CHEMIE, RECYCLE JE OOK CHEMISCH?

‘We recyclen volledig mechanisch. Hetis ook niet mijn ambitie om chemisch te gaan recyclen. Ik denk dat je alles watje mechanisch kan recyclen niet met chemie moet doen. Als je echt kan upcyclendoor het materiaal chemisch te recyclen, dan is het natuurlijk prima. Maar wijhalen al een hele mooie stroom recyclaat uit onze lijnen en daar- voor is het dus niet nodig.

‍

‍JE HEBT NIET STILGEZETEN DE AFGELOPEN JAREN. IS ER NOG WEL TIJD OM ANDEREDINGEN TE DOEN NAAST JOUW BEDRIJF?

‘Zeker. Ik heb een tweeling, tweemeisjes van 5 jaar oud. Als alleenstaande moeder heb ik daarin mijn vrije tijd genoeg afleiding aan. Ik heb een hele goedewerk-/privébalans met een heel goed team op de fabriek in Montfort. Dat geeftmij ook de mogelijkheid om in mijn vrije tijd te kunnen ontspannen met mijn kindjes.Ik woon ook midden in de natuur, dus ben eigenlijkaltijd met ze buiten. Er lopen hier ook nog een heleboel dieren om het huis, dus ja, ik kan mijn hoofd wel goed leegmaken na een dag op de fabriek.’‍

‍

WAAR STAAT STIPHOUT PLASTICS OVER EEN PAAR JAAR?

‘Ik hoop dat we over enkele jaren noggroter zijn geworden. Dan kunnen wegrotere volumes verpakkingsmaterialen recyclen. Maar dat zal ik wel altijd blijven doen, hoe het ook loopt. Ik zal me altijd blijven toeleggen en blijven focussenop de verwer- king van huishoudelijke HDPE- en PP-verpakkingen.Dat blijft een uitdaging. We verwerken die stroom nu al ruim zes jaar en we leren nog steeds elke dag bij. Je kan altijd nog wel watbijstellen om de lijn nog iets beter te laten draaien en de kwaliteit van de output nog iets mooier te krijgen. En iedere keer zijn we enthousiast als het lukt. Endat op een zo duurzaam mogelijke manier.’

‍

‍

‍

‍

‍

‍

‍

‍

‍

‍

‍